"CÓRKA NOMADÓW" - Waris Dirie, Jeanne D'Haem

Właściwie zastanawiałam się czy napisać o ostatniej książce którą przeczytałam czy nie, jednak pewne epizody wzbudziły we mnie kontrowersyjne emocje w związku z czym postanowiłam je tutaj poruszyć. Nie chcę tutaj za bardzo spoilować osobom, które w przyszłości chcą przeczytać tę książkę, ale jednak pewnych faktów nie da się po prostu pominąć. Jestem nimi wzburzona i muszę o nich napisać. Jeśli nigdy nie słyszałaś bądź nie czytałaś o Waris Dirie najlepiej nie czytaj tego postu, będzie lepiej jak sama poznasz jej historię sięgając po literaturę. 

Tytuł: Córka nomadów

Autor: Waris Dirie, Jeanne D'Haem

Wydawnictwo: Świat Książki

Nie jest to pierwsza książka po którą sięgnęłam, której autorką jest ta modelka, ambasadorka ONZ, nomadka pochodząca z muzułmańskiej rodziny. Pełna ambicji, motywacji, nie uginająca się w obliczu trudności i przeszkód, walcząca o prawa kobiet, a także o pomoc dla swej ojczyzny. Przeczytawszy Kwiat pustyni oraz Czarna kobieta, biały kraj mogę powiedzieć, że poznałam nieco jej życie oraz pewne fakty dotyczące jej ojczystego kraju, kraju Trzeciego Świata. 

Córka nomadów jest historią powrotu modelki do domu, zmierzeniu się z brutalną rzeczywistością oraz o miłości i tęsknocie do własnej ojczyzny i rodziny. Przeraził mnie opis wojny, nędzy, głodu, brak jakiegokolwiek komfortu związanego z podstawowymi potrzebami, brak szkolnictwa oraz pomocy medycznej, okrutne tradycje oraz bardzo ważne brak poszanowania zdania kobiet, nieistniejące prawo kobiet.

Powieść nie tyle jest książką wciągającą, piękną, interesującą historią co, mówiącą i zdradzającą pewne dramatyczne fakty, ujawniające rzeczywiste życie w krajach afrykańskich. Czytając ją w dużej mierze skupiłam się przede wszystkim na poznaniu obyczajów, wartości oraz codziennych trudów mieszkańców Somalii. Bardzo ważną, bestialską kwestią jest rytuał obrzezania w tym przypadku dziewczynek, ale i nie tylko patrząc z szerszej perspektywy. Oburzający jest dla mnie ten zwyczaj, barbarzyńskie okaleczanie wynikające nie tylko z braku wiedzy prowadzi do tragicznych sytuacji, nawet śmiertelnych, zważając na brak odpowiednich środków humanitarnych.  

Przerażające jest również to jak traktowane są tam kobiety. Ojciec, głowa rodziny, bez skrępowania, uprzedzenia czy jakichkolwiek słów podnosi rękę na żonę i dzieci. A z kolei one nie mają prawa nic powiedzieć ani bronić się. Po prostu przystają na takie normy zachowania. W ich kulturze respekt należy się tylko mężczyznom, natomiast traktowanie kobiet przypomina bardziej zwierzęce niż człowiecze. Aktywność kobiet sprowadza się tylko do roli usługującej żony, matki i gospodyni domowej. Zirytowała mnie również sytuacja przedstawiona w książce, która mówiła o tym, że kobietom zabrania się wchodzić do restauracji, gdzie przesiadują tylko mężczyźni oraz sytuacja gdzie kobieta nie mogła zadawać pytań, a gdy to zrobi zostaje całkowicie zignorowana.

Książka zwraca również uwagę na warunki panujące w ubogich wioskach oraz codzienne życie na Zachodzie. Gołym okiem widać tu przeogromne zderzenie kultur. Brak środków czystości, dostępu do wody, podstawowej odzieży (opis zakrwawionych stóp z powodu braku obuwia), jedzenia, toalety, nawet naczyń konfrontuje się z luksusami, a mianowicie  dostępem do usług medycznych, możliwością szkolnictwa, wygodnym domem, przyborami do pielęgnacji ciała i wiele innych. Smutne jak ludzie na Zachodzie nie doceniają tego co mają i pełne podziwu dla ludzi potrafiących radzić sobie z codziennymi troskami żyjąc w tym "drugim" świecie.

Na zakończenie chciałabym dodać, że bardzo poruszył mnie opis krajobrazów, piękno przyrody. Jedyne co wywołało delikatny uśmiech na mojej twarzy, oprócz oczywiście wzruszające, upragnione spotkanie z rodziną. Autorka zwraca uwagę na urok środowiska naturalnego oraz na to jak wspaniale ludzie potrafią wykorzystać dary jakim obdarza ich matka natura.  

Polecam tę książkę osobom chcącym poznać kilka faktów, zwyczajów czy norm zachowania dotyczących życia w kraju muzułmańskim, kraju Trzeciego Świata. Książka jest napisana prostym stylem i czyta się ją bardzo szybko. Nie sprawi również problemu powrócenie do niej po dłuższym czasie, ponieważ wątek jest jeden.

Obraz: http://img.tezeusz.pl/static/product_image/45/459511_big.jpg