Bazar złych snów, Stephen King

Tytuł: Bazar złych snów
Autor: Stephen King
Wydawnictwo: Prószyński i S-Ka
Rok wydania: 2015
Liczba stron: 670
Ocena: 5/5

Zrecenzowanie zbioru opowiadań nie należy do łatwych i przyjemnych zadań. Głupotą byłoby streszczać kilkanaście różnych historii zawartych w dość dużym objętościowo tomie. Jedno jest pewne i ja też muszę przyznać, że byłam zaskoczona, ponieważ nazywany przez większość czytelników mistrzem horroru - Stephen King pokazał się tu od całkiem innej strony. Do tej pory miałam okazję czytać tylko i wyłącznie książki grozy tego pisarza. W tej pozycji literackiej obok delikatnego uczucia strachu znajdziemy dużo obyczajowości oraz czarnego humoru. Bardzo spodobało mi się pewne zdanie wypowiedziane przez autora, które w pewnym sensie obrazuje całość zbioru: humor i horror to bracia syjamscy.

Bazar złych snów to zbiór dwudziestu opowiadań. Każde ma w sobie coś wyjątkowego i zdumiewającego. Niektóre były opublikowane już wcześniej, inne są całkiem nowe. Każda historia poprzedzona jest krótkim tekstem, który informuje czytelnika o okolicznościach powstania danej opowieści oraz o bodźcach, które nakłoniły autora do jej napisania. Spotkałam się z opiniami, że nie powinno się tych krótkich przedmów czytać, bo zdradzają niekiedy szczegóły fabuły i odbiorca może stracić całą frajdę z dalszego studiowania lektury, ja jednak się nie zraziłam, a moja wyobraźnia jeszcze bardziej została pobudzona.

Jak to zwykle bywa w takich zbiorach, można wyróżnić lepsze i gorsze historie. Nikt nie powinien być zdziwiony kiedy przeczyta, że jedne opowieści podobały mi się bardziej, drugie mniej. Jednych bohaterów pokochałam, innych nie do końca. Były opowiadania, które w pełni mnie usatysfakcjonowały pod względem fabuły, wzbudzanych emocji oraz zakończenia, a w niektórych miałam wrażenie pewnego niedosytu, jak gdyby brakowało kartek w książce. Nie ma tu jednak historii złych i każdy mól książkowy znajdzie coś co z pewnością przypadnie mu do gustu.

Dwa pierwsze opowiadania są tak naprawdę mieszanką twórczości Kinga. Nie przeczytałam wielu książek tego autora, więc nie mogę powiedzieć, że jestem znawczynią jego stylu i języka, ale pewne elementy rzucają się w oczy. 130. Kilometr należący do opowiadań paranormalnych oraz Premium Harmony, które nie ma nic wspólnego z nadnaturalnością. Obydwa bardzo wciągające, zawierające dobry pomysł, a jednak z rozczarowującym zakończeniem. Wszystkie tytuły zawarte w tomie można by przyporządkować do dwóch różnych kolumn: historie paranormalne i historie obyczajowe. Tym samym Bazar złych snów to w pewnym sensie dowód na to, że pisarz nie zamyka się w jednym gatunku literackim, ale jest wszechstronny i ma do zaoferowania czytelnikowi dużo więcej.

Książka potwierdza, że King świetnie buduje napięcie. Z każdą kolejną historią mój zapał rósł. W trakcie czytania wiele razy rozmyślałam o tym, że pisarz ma naprawdę bogatą wyobraźnię oraz ogromny talent jeśli chodzi o koncepcje i sposób jej przedstawienia. Wredny dzieciak, Moralność czy Kiepskie samopoczucie to kolejne historie, które pochłonęłam w trybie przyspieszonym. Spotkamy się tutaj z czarnym humorem, wręcz z surrealizmem, absurdem, ale jednak rzeczywistością. Przerażająca, a zarazem zabawna treść, genialnie przekazana czytelnikowi, wzbudzająca silne emocje.

W kilku opowiadaniach sam autor nawiązuje do opowieści Edgara Allana Poe. Zdecydowanie widać różnicę pomiędzy dwoma zbiorami opowiadań tych dwóch pisarzy. I Bazar złych snów i Opowieści niesamowite [recenzja] czytało mi się doskonale, jednak tutaj mamy więcej grobowego humoru, dziwnych, śmiesznych sytuacji, bardzo prawdziwych, wydawałoby się prostych i naturalnych, które mogą zdarzyć się obok nas, natomiast u Poego spotkamy grozę, mroczny klimat, demonizm i tajemniczość.

Nie mogłabym nie wspomnieć o opowiadaniu Ur, które autor zdecydował się napisać na potrzeby kampanii reklamowej czytników e-booków. Ciekawy, nietypowy utwór, w którym główną rolę odgrywa czytnik. Poza tym autor wprowadził tu wielowymiarowość, która od zawsze frapowała i fascynowała ludzi. Podobała mi się tutaj również polemika pomiędzy elektroniką, a papierowymi książkami. I następne - Wydma i Nekrologi to opowiadania, które zapadają w pamięć. Historie parapsychologiczne, wywołujące gęsią skórkę. W tym drugim paraliżujące są zdolności uśmiercania ludzi jakie posiadł główny bohater. Jest to niebanalny i ciekawy wątek.

King zamieścił również w zbiorze dwa wiersze Kościół z kości i Tommy. Niewiele osób wie – ja również się zaliczałam do tej grupy – że autor bardzo lubi poezję. Osobiście bardzo mało czytam wierszy i nie przepadam za takimi tekstami. Jest to kolejny dowód i plus dla Kinga za olbrzymią różnorodność i rozmaite uzdolnienia. Oba wiersze przekartkowałam, jednak nie będę wchodziła w wypowiadanie się na temat czegoś na czym się po prostu nie znam.

Rozrywkowe, zabawne opowiadania przeplatają się z dramatycznymi, nierzeczywistymi epizodami. Uważam, że Bazar złych snów wypadł bardzo dobrze i z czystym sumieniem mogę ją polecić. Podsumowując jeszcze całość pozwolę sobie przytoczyć słowa zawarte w jednym z opowiadań: Niby okropna historia, a doskonale się bawię.