9. Warszawskie Targi Książki
Każdy książkoholik czeka na to wydarzenie. Ja już od kilku
tygodni, a nawet miesięcy, planowałam wyjazd do Warszawy. Ze zniecierpliwieniem
czekałam na pełny harmonogram spotkań i przyznam szczerze, że jego początkowa
publikacja zbiła mnie z tropu, bo wybrałam tylko czterech autorów, których
chciałam zobaczyć. Biorąc pod uwagę ogrom tej masowej imprezy oraz fakt, że w
tym roku wybieram się również na Krakowskie i Śląskie Targi Książki, zaczęłam
się mocno zastanawiać czy jechać czy odpuścić.
W międzyczasie pojawiły się delikatne zmiany w programie
targów – dla mnie ogromne. Oprócz kilku wspaniałych pisarzy, których koniecznie
chciałam zobaczyć, pojawiły się nazwiska wielkich himalaistów – zdobywców
Korony Himalajów i Karakorum, a że temat gór mnie bardzo interesuje, podjęłam
ostateczną decyzję.
Kilka godzin przed wyruszeniem do Warszawy zrobiłam spis
autorów oraz prelekcji, na których pragnęłam być. Po kolei wypisywałam pisarzy
oraz godziny i miejsce spotkań. Bez wahania mogę powiedzieć, że jestem przeszczęśliwa
i mega usatysfakcjonowania, bo udało się zrealizować moją rozpiskę niemal w
100%. Po targach doszłam też do wniosku, że byłam lepiej zorganizowana niż na
innych tego typu wydarzeniach, przez co jestem z siebie dumna. Ale do rzeczy.
SOBOTA
W sobotę przyjechałam pod stadion chwilę po godzinie
dziesiątej i tak naprawdę udało mi się wejść do środka dość szybko. Mimo że
kolejka była spora to jednak poruszała się żwawo, więc po kilkunastu minutach
znalazłam się na poziomie 0, który interesował mnie najbardziej. Wspomnienia
odżyły. Rok temu byłam w tym samym miejscu, na tym samym wydarzeniu [8.Warszawskie Targi Książki], więc mniej więcej wiedziałam jak to wygląda i jak
jest to zorganizowane. Rozplanowanie miejsc dla wydawnictw, spotkań i dyskusji,
wystaw literacko-artystycznych i innych rozłożono na trzech poziomach. Z jednej
strony jest to ogromny plus, bo nie ma takiego ścisku jak w Krakowie [21.Międzynarodowe Targi Książki w Krakowie], zaś z drugiej strony jeśli ktoś
dobrze nie rozplanuje sobie kolejności spotkań, można się łatwo pogubić. W
poprzednim roku poruszałam się bardzo chaotycznie – kompletnie nie mogłam
ogarnąć wszystkich stref, natomiast w tym roku mając już pewne doświadczenie,
poruszałam się znacznie zwinniej, dzięki czemu zaoszczędziłam sporo czasu.
Sobota w moim kieszonkowym kalendarzu była napięta do granic
możliwości. Jedno z pierwszych spotkań odbyło się na stoisku Wydawnictwa Muza.
Kilka minut po godzinie jedenastej poznałam Sylwię Winnik, autorkę Dziewczęta z Auschwitz. Książki co prawda
jeszcze nie czytałam, ale tematyka interesuje mnie już od dawna. Zamieniłyśmy z
Sylwią kilka zdań. Okazała się bardzo sympatyczną, otwartą kobietą, ale też
skromną i prostą. Rozmowa z Nią była bardzo przyjemna, naturalna i swobodna. To
spotkanie było naprawdę miłe. Mam nadzieję, że przy kolejnym będziemy mogły
porozmawiać już o szczegółach książki.
Kolejne szybkie spotkanie odbyło się na stoisku DICTUM z Przemysławem Piotrowskim. Tutaj niestety nie mogłam zatrzymać się na dłużej.
Przemka poznałam już w zeszłym roku w tym samym miejscu. Wtedy też zdobyłam
autografy na dwóch książkach Kod Himmlera
oraz Droga do piekła. W tym roku
wpadłam na stoisko tylko się przywitać i zrobić pamiątkowe zdjęcie. Następnym
razem obiecałam sobie uciąć dłuższą pogawędkę, a do tego czasu może sięgnę po
cykl Radykalnych.
Około wpół do dwunastej znalazłam się u Łukasza Kocewiaka. Spotkanie
było dla mnie ważne, ponieważ jak już wspomniałam na początku bardzo zależało
mi na poznaniu miłośników gór. Łukasz z pewnością do takich osób należy. Tutaj
zatrzymałam się trochę dłużej, żeby móc posłuchać wywiadu na temat Jego
samotnej wyprawy na Aconcaguae, którą zdobył w grudniu w 2015 roku oraz kilku
ciekawych spostrzeżeń oraz stanowiska Łukasza wobec górskich wypraw. Mężczyzna
okazał się sympatycznym, otwartym, wygadanym gościem, który lubi podróżować,
fotografować i który też bloguje. Można Go znaleźć na Kartka z podróży.
Przy spotkaniu z Łukaszem Kocewiakiem, miałam okazję poznać
Kubę Kucharskiego. Bardzo zaciekawiła mnie Jego książka W uścisku Katriny. Książka zaliczana jest do literatury faktu i
cieszy się dobrą opinią wśród czytelników, mam nadzieję niebawem ją poznać.
Natomiast pisarz okazał się pogodnym, skromnym, serdecznym mężczyzną. Niestety
czas nie pozwolił mi na dłuższą rozmowę ani na wysłuchanie wywiadu.
Następnym spotkaniem, które totalnie mnie przekonało żeby
jechać do Warszawy był Krzysztof Wielicki, zdobywca Korony Himalajów i
Karakorum. Niesamowita osoba, ciepła, wesoła, opiekuńcza. Udało mi się zdążyć
na część prelekcji, która odbyła się w Strefie Kultury Górskiej. Pan Krzysztof
pokrótce wspominał wyprawy i jako wspinacz i jako kierownik. Było dużo
uśmiechu, bo nie stronił od żartów, ale i chwile zadumy przy wspomnieniach
Jerzego Kukuczki czy Wandy Rutkiewicz. Doszłam
do wniosku, że tego wielkiego człowieka mogłabym słuchać i słuchać, jednak czas
pędził nieubłaganie. Przyszła pora na autografy, uściśnięcie dłoni i wspólne
zdjęcie.
- Chodzisz coś po górach?
- Tak, jeżdżę w Tatry, ale tylko hobbistycznie.
- Nieważne, uważaj tam na siebie.
Pan Krzysztof skradł moje serducho już na zawsze. Z pewnością
to spotkanie było najlepszym w całym tym targowym szaleństwie.
Po spotkaniu z himalaistą popędziłam na spotkanie z kolejnym
wielkim człowiekiem, tym razem do Wydawnictwa Agory. Trochę się spóźniłam, więc
kiedy podeszłam bliżej, kolejka była już pokaźnych rozmiarów. Ostatecznie nie
powinnam się dziwić, ponieważ Denis Urubko z każdym zamienił parę krótkich zdań
podczas podpisywania książek. Bardzo uprzejmy, wesoły, ciekawy, normalny
człowiek. Ogromnie się cieszę że mogłam osobiście Go poznać. Żałuję natomiast,
że nie odbyła się żadna prelekcja czy wywiad z Jego udziałem, chętnie bym
posłuchała Jego opowieści o górskich wyprawach.
Następnie, znowu nieco spóźniona, udałam się do Anny
Czerwińskiej, zdobywczyni kilku ośmiotysięczników oraz Korony Ziemi.
Sympatyczna, trochę zakręcona, ale urocza pani podpisała trzy moje książki z
serii Górfanka. Wiem, że w niedzielę
Pani Ania prowadziła prelekcję w Strefie Kultury Górskiej, niestety czas mnie
naglił, więc nie mogłam skorzystać. Jestem przekonana, że jeszcze spotkam tę
bezpośrednią osóbkę na niejednych targach, ponieważ zauważyłam, że jest dość
częstym gościem.
I ostatnim spotkaniem w tym dniu była wizyta w Wydawnictwie Świat Książki. Wisienka na torcie, czyli spotkanie z Justyną Kopińską. Książki
Justyny oraz Jej osoba cieszą się sporą popularnością, o czym świadczyła długa
kolejka. I tak jak inni Justyna okazała się bardzo serdeczna i otwarta. Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie? dogłębnie
mnie poruszyła i zszokowała. Jestem bardzo ciekawa reportażu Polska odwraca oczy, czuję że będzie
równie mocna.
Wszystkie poznane w tym dniu osoby okazały się miłe,
sympatyczne, kulturalne, otwarte i niezwykle cierpliwe. Ten dzień był bez
wątpienia wyjątkowy. Byłam tak podekscytowana wszystkimi spotkaniami, że wcale
nie odczułam zmęczenia całodziennym chodzeniem. Przez cały wieczór wpatrywałam
się w podpisane książki i już nie mogłam doczekać się kolejnego dnia na
Stadionie Narodowym.
NIEDZIELA
W niedzielę na targi udałam się chwilę po otwarciu.
Byłam bardzo zaskoczona, ponieważ nie było żadnej kolejki do wejścia. Za to
ogromny tłum zobaczyłam przy kasie biletowej. Nie zastanawiając się długo
ruszyłam w kierunku wejścia, a następnie stoiska Wydawnictwa Literackiego, na
którym czekała już Anna Kamińska. Ta drobna blondynka cały czas się uśmiechała,
dzięki czemu z miejsca zyskała moją sympatię. Podpisując biografię Wandy Rutkiewicz ucięłyśmy sobie krótką pogawędkę dotyczącą książki, górskich
wędrówek oraz targów książki. Okazało się, że Ania często bywa na tego typu
wydarzeniach. Czuję że nasze spotkanie odbędzie się jeszcze w tym roku.
Następnie popędziłam do Wydawnictwa Foksal na spotkanie z
Mariuszem Czubajem. Książek tego pana jeszcze nie czytałam, ale koniecznie
chciałam Go poznać. Jego powieści cieszą się dobrą opinią wśród czytelników,
poza tym należą do jednego z moich ulubionych gatunków. No więc spotkanie było
krótkie, ale bardzo miłe. Twórczość Mariusza zamierzam poznać w ciągu kolejnych
paru miesięcy.
Dalej udałam się do Wydawnictwa Prószyński i S-Ka na ponowne spotkanie
z przesympatyczną Katarzyną Puzyńską. Miałam szczęście bo zdążyłam prawie na
sam początek – za mną ustawił się już duży tłum fanów pisarki. W trakcie
kilkunastominutowego oczekiwania w kolejce po autograf, spotkałam Martę (druga babeczka od lewej) z Zapach Książek, którą
poznałam na zeszłorocznych Śląskich Targach Książki oraz poznałam Justynę (druga babeczka od prawej) z bloga Zaciesz.
Obydwie dziewczyny są mega sympatyczne. Żałuję że nie mogłyśmy porozmawiać
dłużej, ale wiadomo, każda z nas miała własną rozpiskę autorskich spotkań, na
które się spieszyła.
I
ostatnie spotkanie autorskie w tym dniu miałam zaplanowane w Wydawnictwie Rebis. Przemysław Semczuk podpisał mi swoją najnowszą powieść Tak będzie prościej. Wspólne zdjęcie,
uściśnięcie dłoni, autograf, krótka wymiana zdań i uśmiech od ucha do ucha
widoczny na mojej twarzy mówił wszystko.
Na zakończenie chciałam jeszcze dodać, że udało mi się
jeszcze odwiedzić Wydawnictwo Burda Książki, z którym współpracuję. Wspólnie z
ekipą zrobiliśmy sobie zdjęcie. Dziewczyny są bardzo otwarte i przyjacielskie.
Aktualnie jestem w trakcie czytania książki
Klaudiusza Szymańczaka, Negatyw, która
swoją premierę miała 9 maja bieżącego roku. Obiecałam dziewczynom w miarę
możliwości sprężyć się z recenzją.
I ostatnie kilka słów podsumowujących. Podczas tego
wydarzenia spełniłam mnóstwo moich małych marzeń. Każde spotkanie, rozmowa,
wykład były dla mnie bardzo ważne i szczególne. Jestem bardzo szczęśliwa, że
mogłam tam być. Minął tydzień, a ja dalej wspominam, odtwarzam w myślach i
patrzę w książki, w których są autografy. Dziękuję wszystkim pisarzom, wydawcom oraz organizatorom. Zapewniliście
mi mnóstwo emocji – radości, ekscytacji, uśmiechu. Fajnie było również spotkać
tylu książkoholików, tłumy były ogromne ale miejsca też było dużo. Wszyscy
czytelnicy stworzyli niepowtarzalny klimat. Nie mogę się doczekać kolejnych
Targów Książki. Ahoj czytelnicy!
Zacna kolekcja :) Zazdraszacam Wielickiego. Podobnie jak Ty interesuję się Himalaizmem i górami, a ten Wasz dialog pokazuje co jest w tym wszystkim najważniejsze. Gratki :)
OdpowiedzUsuńP.S Wielicki taki niziutki jest, czy Ty na takich szpilach :D ?
Krzysiu często się pojawia. Ja mam nadzieję jeszcze Go spotkać, może uda się na śląskich albo krakowskich, chciałabym bardzo móc porozmawiać z Nim dłużej. Jest dla mnie ogromną motywacją. Na prelekcji podczas wspomnień mowił żeby pamiętać o tych wszystkich wielkich himalaistach, którzy zostali w górach. Między innymi dla Niego pojechałam do Warszawy!
UsuńPs. W adidasach byłam :D. Pan Wielicki jest dość niski.
Ależ! Ileś tego nasmarowała. Normalnie różnica w porównaniu do poprzednich relacji kolosalna. Ale to oczywiście z dwóch powodów pewnie: 1. Kolejne spotkanie, więc już z Ciebie wyjadacz. 2. No w końcu autorzy z górami związani, więc nie mogło być inaczej. :) Świetny wypad, opis, autografy i foty. Oby podobnie było w Krakowie (do którego mam nadzieję już w końcu zawitać) i Kato (które pewnie znowu wspólnie zwiedzimy). :)
OdpowiedzUsuńWłaśnie chciałam skrócić, ale kurde no nie dało się. Tylu ludzi odwiedziłam!. Najważniejsze były dla mnie górskie spotkania. Jeszcze zapomniałam wspomnieć że spodziewałam się większych promocji, takowe można było znaleźć na stoisku nieprzeczytane.pl czy taniaksiążka.pl, ale w wydawnictwach było dość drogo. No i oczywiście jak tylko przyjedziesz do Krakowa to umawiamy się, no a w Katowicach to już nawet mówić nie muszę :D
UsuńA poco skracać, jak się ma tyle do powiedzenia. ;) Promocje to na ogół jednak słabe, w Kato też były. No ale reszta nie zawodzi przynajmniej. No teraz do tego Krakowa będę bardzo zmobilizowany. ;)
Usuń